شرکت تعاونی چیست و ثبت آن چگونه است
در قرن هیجدهم که اروپا به دو دسته ی متمایز تقسیم شده بود- یکی ثروتمندان و صاحبان کارخانه و اشراف و دیگری کارگران و کشاورزان و رنجبران-این احتیاج بیشتر برای طبقه ی پایین پیدا شد که خودشان بدون مراجعه به طبقه ی ثروتمندان "به شرط اجتماع"شرایط زندگی را فراهم سازند.
یک نیروی ضعیف در جامعه ناچیز است و در مقابل احتیاجی که در اثر توسعه ی دائره تمدن هر ساعت اضافه می شود نمی تواند وسائل راحتی خود را فراهم نماید،ولی این نیروها هر قدر ضعیف باشند،اگر متمرکز شوند قدرت بزرگی تشکیل می دهند که در سایه ی آن شرکای آن به هر هدف اقتصادی که مایل باشند خواهند رسید.
نوع دیگری از شرکت های تجارتی که نه سرمایه و نه ضمانت شرکا در آن تاثیر کلی دارد بلکه تعداد شرکا و کثریت آن ها موثر است شرکت های تعاونی هستند. شرکت های تعاونی الزاماَ شرکت تجاری نیستند،بلکه اگر موضوع آن ها تجاری نباشد،شرکت تجاری محسوب نمی شوند،این شرکت ها انحصاراَ تابع بخش تعاونی(مصوب 1370) هستند و تنها تصفیه ی آن ها تابع مقررات تصفیه در قانون تجارت است(تبصره ی 1 ماده 54 قانون 1370)
قانون 1370 شرکت تعاونی را تعریف نکرده است.ولی از مجموع مقررات این قانون،بویژه از ماده ی یک آن چنین استنباط می شود که قانونگذار از روح قانون شرکت های تعاونی مصوب 1350 دور نشده است.بر این اساس،شرکت تعاونی شرکتی است که به منظور بهبود وضع اقتصادی شرکا و تامین حوائج آن ها تشکیل می شود.بنابراین،اگر وضع اقتصادی نامناسب و سطح خرج بالا،بازار کساد،حوائج زندگی و یا کار پیدا نشود اشخاصی به منظور بهبود وضع اقتصادی خود شرکتی تشکیل می دهند که در نتیجه:
1-اگر بهای اجناس گران باشد و شرکا به علت نداشتن پول نتوانند احتیاجات سالیانه ی خود را یکجا خریداری کنند و ناچار شوند روزمره از دست سوم و چهارم اشیا مورد احتیاج خود را به قیمت گرانتر تهیه کنند،شرکت تعاونی با پول جزئی که به هر شریک می پردازد و جمع آن مبلغ می شود،اشیا مورد احتیاج شرکا را از دست اول خریداری و به همان قیمت تمام شده با سود خیلی جزئی به شرکا می فروشد.
2-هر گاه کشاورزان و ارباب صنایع نتوانند کالا یا متاع خود را به علت احتیاج به پول در بازار به قیمت خوب بفروشند و ناچار شوند فرآورده های خود را روزانه به بهای کمتر و یا با فروش سلف به ثمن بخصوص به دلالان و یا سودپرستان واگذار نمایند،شرکتی تشکیل می دهند که آن شرکت کالای آن ها را در یک محل جمع نموده و به قدر احتیاج روزانه به آن ها پول دهد.سپس کالای جمع شده را به قیمت خوب و در بازارهای دنیا فروخته،وجه آن را پس از کسر سود بسیار نازل به شرکا می پردازند.
3-به اشخاص بی بضاعت کسی وام نمی دهد و اگر بدهد با شرایط سنگینی خواهد بود.این قبیل اشخاص شرکتی تشکیل می دهند و با سرمایه ی جزئی که می پردازند اعتبار کافی بدست آورده و هر یک از شرکا اگر احتیاجی داشت با سود ناچیزی از شرکت وام می گیرد.در شرکت تعاونی سرمایه و نفوذ اشخاص نقش مهمی ندارد و شرکا هر قدر سرمایه داشته باشند بیش از یک رای نخواهند داشت و سود هم به نسبت سرمایه تقسیم نمی شود.
http://kararegister.com/
